نتانی آمدن از جلال الدین محمد مولوی غزل 1908

1 نتانی آمدن این راه با من کجا دارد هریسه پای روغن

2 ولی همراهی و با تو بسازم که چشم من به روی توست روشن

3 چو از راهت ببردم شرط نبود میان راه ترک دوست کردن

4 بغل‌هایت بگیرم همچو پیران چو طفلانت نهم گاهی به گردن

5 چو آدم توبه کن از خوشه چینی چو کشتی بذر آن توست خرمن

6 دهان بربند گوش فهم بسته‌ست مگو چیزی که می ناید به گفتن