از بس که بیازرد دل دشمن از سعدی شیرازی رباعی 20

1 چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد وجود غیر حق در چشم توحیدش عدم گردد

2 کمر بندد قلم کردار سر در پیش و لب برهم به هر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد

1 خلق در ملک خدای از همه جنسی باشد حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم

2 گر کسی را عملی هست و امیدی دارد ما گداییم درین ملک نه بازرگانیم

1 صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست

2 مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم