بس که شب تا روز از غم گریه‌ها از طغرل احراری غزل 209

1 بس که شب تا روز از غم گریه‌ها دارد چراغ از زبان شعله عرض مدعا دارد چراغ

2 حیرتی دارم که دائم نانش اندر روغن است ناله و فریاد هر ساعت چرا دارد چراغ؟!

3 بهر دفع لشکر ظلمت کنون شب تا سحر از پر پروانه از آتش لوا دارد چراغ

4 در محیط آتش غم کشتی امید او کی به جز پروانه فکر ناخدا دارد چراغ؟!

5 طغرل این اسرار مخفی نیک روشن شد مرا کش ازین بی‌طاقتی یک مدعا دارد چراغ!