روشنگر چشم و دل ما کن شب از اسیر شهرستانی غزل 7

1 روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را صیقل نزند تیره دلی مطلب ما را

2 دل شکر تو را از قلم شکوه نویسد باور نکند ساده دلی یا رب ما را

3 شاید که تو یکبار ندانسته بخوانی آیینه کند نقش نگین مطلب ما را

4 گفتند سویدای دل صبح امید است دیدند چو در سوختگی کوکب ما را

5 خاکستر پروانه سرشتند ز شبنم کردند بنا در دل ما مکتب ما را

6 مستی گل تقوی و ورع موج شراب است نشناخته تا مشرب ما مشرب ما را

7 از گلبن کثرت گل توحید بخندد گر آب کند نقش جبین مذهب ما را

8 دیوانه اسیر از ته دل شکر خدا کن افزود ز صدق تو جنون مذهب ما را