1 مفلسی دست تهی بر سودن ارزانی کند پنجهٔ بیکار بیعت با پشیمانی کند

2 چشم‌ من از درد بیخوابی‌ در این‌ وادی‌ گداخت سایهٔ خاری نشد پیدا که مژگانی کند

3 از حیا هم شرم می‌دارم ز ننگ اشتهار جامهٔ پوشندکی حیف است عریانی کند

4 دل به غفلت نه‌ که دردفع تمیز خوب و زشت خانهٔ آیینه را زنگار دربانی کند

5 جز به موقع آبروریزی‌ست عرض هر کمال غیر موسم ابر بر دریا چه نیسانی‌کند

6 تا به همواری رسد دور درشتیهای طبع هرکه را رنگی‌ست باید آسیابانی کند

7 سبحه را گردآوری چون حلقهٔ زنار نیست کفر چون هموار شدکار مسلمانی کند

8 نامه‌ای دارم بهار انشا که طبع بلبلش چون صریر خامه پیش از خط غزلخوانی‌ کند

9 بی‌تامل هرزه‌نالیهایم از خود می‌برد کاش چون بند نی‌ام خجلت‌ گریبانی‌ کند

10 شرم بیدردی عرق می‌خواهد ای بیدل مباد بی‌نمی‌ها دیده را محتاج پیشانی کند