1 الا یا ایها المَهدی مدامَ الوَصل ناوِلها که در دوران هجرانت بسی افتاد مشکل‌ها

2 صبا از نکهت کویت نسیمی سوی ما آورد ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در دل‌ها

3 چو نور مهر تو تابید بر دل‌‏های مشتاقان ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محمل‌ها

4 دل بی‌‏بهره از مهرت حقیقت را کجا یابد حق از آیینه رویت تجلی کرد بر دل‌ها

5 به حق سجاده تزیین کن مهل محراب و منبر را که دیوان فلک صورت از آن سازند محفل‌ها

6 شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحل‌ها

7 اگر دانستمی کویت به سر می‏‌آمدم سویت خوشا گر بودمی آگه ز راه و رسم منزل‌ها

8 چو بینی حجت حق را به پایش جان‏‌فشان ای فیض «مَتی ما تَلقِ مَن تَهوی، دَعِ الدُّنیا وَ أهمِلها»