الا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1188

1 الا ای شمع گریان گرم می‌سوز خلاص شمع نزدیکست شد روز

2 خلاص شمع‌ها شمعی برآمد که بر زنگی ظلمت‌هاست پیروز

3 نهان شد ظلم و ظلمت‌ها ز خورشید نهان گردد الف چون گشت مهموز

4 شنو از شمس تأویلات و تعبیر چو اندر خواب بشنیدی تو مرموز

5 چنین باشد بیان نور ناطق نه لب باشد نه آواز و نه پدفوز

6 چو مه از ابر تن بیرون رو ای دوست هزار اکسیر از خورشید آموز

7 پی خورشید بهر این دوانست هلال و بدر صبح و شام چون یوز

8 چو دیدی پرده سوزی‌های خورشید دهان از پرده دریدن فرودوز

9 خمش آن شیر شیران نور معنیست پنیری شد به حرف از حاجت یوز