1 الا ای خریدار مغز سخن دلت برگسل زین سرای کهن

2 کجا چون من و چون تو بسیار دید نخواهد همی با کسی آرمید

3 اگر شهریاری و گر پیشکار تو ناپایداری و او پایدار

4 چه با رنج باشی چه با تاج و تخت ببایدت بستن به فرجام رخت

5 اگر ز آهنی چرخ بگدازدت چو گشتی کهن نیز ننوازدت

6 چو سرو دلارای گردد به خم خروشان شود نرگسان دژم

7 همان چهرهٔ ارغوان زعفران سبک مردم شاد گردد گران

8 اگر شهریاری و گر زیردست بجز خاک تیره نیابی نشست

9 کجا آن بزرگان با تاج و تخت کجا آن سواران پیروزبخت

10 کجا آن خردمند کندآوران کجا آن سرافراز و جنگی سران

11 کجا آن گزیده نیاکان ما کجا آن دلیران و پاکان ما

12 همه خاک دارند بالین و خشت خنک آنک جز تخم نیکی نکشت

13 نشان بس بود شهریار اردشیر چو از من سخن بشنوی یادگیر