عید است و آخر گل و یاران از حافظ شیرازی غزل 246

1 عید است و آخر گل و یاران در انتظار ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار

2 دل برگرفته بودم از ایام گل ولی کاری بکرد همت پاکان روزه دار

3 دل در جهان مبند و به مستی سؤال کن از فیض جام و قصه جمشید کامگار

4 جز نقد جان به دست ندارم شراب کو کان نیز بر کرشمه ساقی کنم نثار

5 خوش دولتیست خرم و خوش خسروی کریم یا رب ز چشم زخم زمانش نگاه دار

6 می خور به شعر بنده که زیبی دگر دهد جام مرصع تو بدین در شاهوار

7 گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست از می کنند روزه گشا طالبان یار

8 زانجا که پرده پوشی عفو کریم توست بر قلب ما ببخش که نقدیست کم عیار

9 ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار

10 حافظ چو رفت روزه و گل نیز می‌رود ناچار باده نوش که از دست رفت کار