می‌خور که جهان حریف جوی از خاقانی شروانی غزل 66

1 می‌خور که جهان حریف جوی است آفاق ز سبزه تازه روی است

2 بر عیش زدند ناف عالم اکنون که بهار نافه بوی است

3 از زهد کنار جوی کاین وقت وقت طرب و کنار جوی است

4 شو خوانچه کن و چمانه در خواه زان یوسف ما که گرگ خوی است

5 گرگ آشتی است روز و شب را و آن بت شب و روز جنگ‌جوی است

6 خاقانی گفت خاک اویم جان و سر او که راست گوی است

7 گفتی ز سگان کیست افضل گر هست هم از سگان اوی است