می از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 2

1 چون چرخ به کام یک خردمند نگشت خواهی تو فلک هفت شمر خواهی هشت

2 چون باید مرد و آرزوها همه هشت چه مور خورد به گور و چه گرگ به دشت

1 ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ست دریاب که هفته دگر خاک شده‌ست

2 می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شده‌ست و سبزه خاشاک شده‌ست

1 می نوش که عمرِ جاودانی این است، خود حاصِلَت از دوْرِ جوانی این است.

2 هنگامِ گُل و مُل است و یاران سرمست، خوش باش دمی، که زندگانی این است.

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد