1 ای رافع علا ، ز وفات توام غمیست کان غم نگشت خواهد هرگز گذارده
2 صد بار گر ببارم از دیده خون دل یک حق نعمت تو نگردد گزارده
1 فدای بلخ دل من،که روضهٔ ارمست حریم او بامان همچو بیضهٔ حرمست
2 همه سعادت بلخ و همه سلامت او که بیضهٔ حرمست و چو روضهٔ ارمست
1 چون علاء دولت و دین دروغا خنجر کشد رایت اعزاز حق بر گنبد اخضر کشد
2 تا بود زین سان هلاک خسم او، از آفتاب هم سپر گیرد بکف گردون و هم خنجر کشد
1 جانا، دلم ز فرقت تو خون همی شود و اندوه من ز عشق تو افزون همی شود
2 خون کرده ای دلم ، نه نخستین کسی منم کندر فراق تو دل او خون همی شود