مستانه برون تاخته‌ای از بابافغانی شیرازی غزل 50

1 مستانه برون تاخته‌ای توسن کین را بتخانهٔ چین ساخته‌ای خانهٔ زین را

2 گر صیدکنان ناوک مژگان بگشایی چشم تو گرفتار کند آهوی چین را

3 روزی که نهم رخ بنشان کف پایت از سر بنهم سلطنت روی زمین را

4 میل خم ابروی تو ای مردم دیده سرگشته کند زاهد محراب‌نشین را

5 سازد مه رخسار تو آیینهٔ مقصود آن دل که طلبکار بود نور یقین را

6 در چنگ غمت کم نکنم ناله که آخر سررشته به جایی کشد این صوت حزین را

7 قومی همه خورشید پرستند فغانی آن ماه پریچهرهٔ خورشیدجبین را