کشد صد طعنه از دشمن چو با از قدسی مشهدی غزل 262

1 کشد صد طعنه از دشمن چو با من همنشین باشد بنازم دوستی را کز وفاداری چنین باشد

2 به دل چون داغ روغن دم‌به‌دم پس می‌رود داغم چه سازم، کوکب بخت مرا بالیدن این باشد

3 سیه دل دود از آن باشد که در سر نخوتی دارد بود روشندل اخگر زانکه خاکسترنشین باشد

4 به گل ای مرغ گلشن، راز دل آهسته‌تر می‌گو مبادا در پس دیوار، گوشی درکمین باشد