دوری گل بال مرغان قفس را عار نیست از اسیر غزل 154

1 به امید کسی نگذاشت بیدادش دل ما را خدا اجری دهد در کشتن ما قاتل ما را

2 هوای معتدل کشت پریشان را نمی سازد ز برقی پرورد هر لحظه دهقان حاصل ما را

1 از مهر تو سینه ها اثرها وز داغ تو دیده ها نظرها

2 پرواز فنا چه بی نشان است در سینه نهفته بال و پرها

1 تا شد ز یاد تو روشن چراغ ما آیینه شبنمی است زگلهای باغ ما

2 مست هوا میکده سایه گلیم داغ است آفتاب ز رشک ایاغ ما