روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1160

1 روی بنما به ما مکن مستور ای به هفت آسمان چو مه مشهور

2 ما یکی جمع عاشقان ز هوس آمدیم از سفر ز راهی دور

3 ای که در عین جان خود داری صد هزاران بهشت و حور و قصور

4 سر فروکن ز بام و خوش بنگر جانب جمع عاشقی رنجور

5 ساقی صوفیان شرابی ده کان نه از خم بود نه از انگور

6 ز آن شرابی که بوی جوشش او مردگان را برون کشد از گور