1 نگویم از فرو فالی که بگذشت چه سود از شرح احوالی که بگذشت
2 چراغی داشتم در سینهٔ خویش فسرد اندر دو صد سالی که بگذشت
1 آنچنان قطع اخوت کرده اند بر وطن تعمیر ملت کرده اند
2 تا وطن را شمع محفل ساختند نوع انسان را قبائل ساختند
1 از چه رو بر بسته ربط مردم است رشته ی این داستان سر در گم است
2 در جماعت فرد را بینیم ما از چمن او را چو گل چینیم ما
1 دوام ما ز سوز ناتمام است چو ماهی جز تپش بر ما حرام است
2 مجو ساحل که در آغوش ساحل تپید یک دم و مرگ دوام است
1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران
2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران