نگویمت به خطا سازیا صواب از بیدل دهلوی غزل 385

1 نگویمت به خطا سازیا صواب طلب کمینگر است زخود رفتنت شتاب طلب

2 اگر حقیقت انجام در نظر داری ز هرکجاگهرت می‌رسد حباب طلب

3 شکست آبله هرگام ساغری دارد سراغ آبی اگر خواهی از سراب طلب

4 گل نگاهی اگر چیده‌ای ز باغ وصال به روز هجر ز مژگان ترگلاب طلب

5 به رفع‌کلفت هر آفتی‌ست تدبیری گر آتشی به دل افتد زدیده آب طلب

6 جهان ز خبث تهی‌گشت تا تو بالیدی به صفرنه فلک از قدر خود حساب طلب

7 کسی ز مرگ اگر رسم زندگی خواهد تو هم ز عالم پیری بروشباب طلب

8 مقیم بیکسی آسوده از پریشانی‌ست چوگنج عافیت از خانهٔ خراب طلب

9 تو قاصد هوسی از عدم به سوی وجود حقیقت نفست خوانده شد جواب طلب

10 ز جنبش مژه درس اشارتت این است که هرزه است نگاه اندکی حجاب طلب

11 بهار می‌طلبی سیر رنگ کن بیدل ز جلوه آنچه طمع داری از نقاب طلب