مات از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2024

1 مات خود را صنما مات مکن بجز از لطف و مراعات مکن

2 خرده و بی‌ادبی‌ها که برفت عفو کن هیچ مکافات مکن

3 وقت رحم است بکن کینه مکش بنده را طعمه آفات مکن

4 به سر تو که جدایی مندیش جز که پیوند و ملاقات مکن

5 خاک خود را به زمین برمگذار منزلش جز به سماوات مکن

6 اولش جز به سوی خویش مکش آخرش جز که سعادات مکن

7 آنچ خو کرد ز لطفت برسان ترک تیمار و جرایات مکن

8 بنده اهل خرابات توایم پشت ما را به خرابات مکن

9 ما که باشیم که گوییم مکن چونک گفتیم ممارات مکن