دلش نگیرد ازین کوه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 67

1 همی بکشتی تا آدمی نماند شجاع هی بدادی تا آدمی نماند فقیر

1 بهار زینت باغی نه باغ بلکه بهار بهار خانۀ مشکوی و مشکبوی بهار

2 سرشت طبعش را هر چهار طبع هواست نهاد سالش را هر چهار فصل بهار

1 ز خون دشمن او شد ببحر مغرب جوش فکند تیغ یمانش رخش در عمان