نگشت دامن گردی درین از نظیری نیشابوری غزل 394

1 نگشت دامن گردی درین بیابان چاک درون نتاخت سواری درین جهان چالاک

2 اگر مسیح وشی پای در رکاب کند به مرگ بازنداریم دستش از فتراک

3 کجا رسیم درین تیره شب خدا داند به یک دو گام فتادیم در هزار مغاک

4 به مسکنت بنشینیم تا قبول کنند طفیلیان سر خوان خواجه لولاک

5 به فتوی خرد پارسا طلاق دهیم اگر هزار ببخشند مهر دختر تاک

6 به گریه دیده ز آلودگی فرو شوییم که پاک را نتوان دید جز به دیده پاک

7 فریب نغمه و ساغر خورم معاذالله به قول مطرب و ساقی روم ز جا حاشاک

8 خلاف در سر ما طره تو آشفته گنه ز جانب ما چهره تو آتشناک

9 چه تلخی است که در نشئه محبت ماست که زهرخنده ات افعی و ماند از تریاک

10 ازین نشاط که در خاطری «نظیری » را عجب نباشد اگر گل برویدش از خاک