کس دل ندهد بدو که خونخوار منست از مولانا رباعی 380

1 منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم من از آن خارکشانم که شود خار حریرم

2 به کی مانم به کی مانم که سطرلاب جهانم همه اشکال فلک را به یکایک بپذیرم

1 به جان تو که از این دلشده کرانه مکن بساز با من مسکین و عزم خانه مکن

2 بهانه‌ها بمیندیش و عذر را بگذار مرا مگیر ز بالا و خشک شانه مکن

1 ای ساقی باده معانی درده تو شراب ارغوانی

2 زان باده پیر تلخ پاسخ بفزای حلاوت جوانی

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو