برگذری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2455

1 برگذری درنگری جز دل خوبان نبری سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری

2 تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری

3 تا نکنی کوه بسی دست به لعلی نرسد تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری

4 سر ننهد چرخ تو را تا که تو بی‌سر نشوی کس نخرد نقد تو را تا سوی میزان نبری

5 تا نشوی مست خدا غم نشود از تو جدا تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری

6 تا تو ایازی نکنی کی همه محمود شوی تا تو ز دیوی نرهی ملک سلیمان نبری

7 نعمت تن خام کند محنت تن رام کند محنت دین تا نکشی دولت ایمان نبری

8 خیره میا خیره مرو جانب بازار جهان ز آنک در این بیع و شری این ندهی آن نبری

9 خاک که خاکی نهلد سوسن و نسرین نشود تا نکنی دلق کهن خلعت سلطان نبری

10 آه گدارو شده‌ای خاطر تو خوش نشود تا نکنی کافریی مال مسلمان نبری

11 هیچ نبرده‌ست کسی مهره ز انبان جهان رنجه مشو ز آنک تو هم مهره ز انبان نبری

12 مهره ز انبان نبرم گوهر ایمان ببرم گو تو به جان بخل کنی جان بر جانان نبری

13 ای کشش عشق خدا می‌ننشیند کرمت دست نداری ز کهان تا دل از ایشان نبری

14 هین بکشان هین بکشان دامن ما را به خوشان ز آنک دلی که تو بری راه پریشان نبری

15 راست کنی وعده خود دست نداری ز کشش تا همه را رقص کنان جانب میدان نبری

16 هیچ مگو ای لب من تا دل من باز شود ز آنک تو تا سنگ دلی لعل بدخشان نبری

17 گر چه که صد شرط کنی بی‌همه شرطی بدهی ز آنک تو بس بی‌طمعی زر به حرمدان نبری