در آن زمین که خلافش از عنصری بلخی قصیده-قطعه 128

1 بجستند تاراج و زشتیش را بآکج کشیدند کشتیش را

1 غنودستند بر ماه منور خط و زلفین آن بت روی دلبر

2 یکی را سنبل نو رسته بالین یکی را لالۀ خود روی بستر

1 آمد به سمرقند شه از رغم عدو اینک ملک مشرق بدخواهش کو

2 گریبغو و جیحونش نظر دید افزون پل بر جیحون نهاد و غل بر یبغو