به کوی یار مرا جور آسمان از سحاب اصفهانی غزل 61

1 به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت گذاشت اینکه بمانم به کویش آن نگذاشت

2 فغان ز بیم خزان داشت بلبل و گلچین گلی بگلشن تا موسم خزان نگذاشت

3 نه از هلاک من پیر آن جوان نگذشت که در جهان کسی از پیر و از جوان نگذاشت

4 مرا جفای تو نگذاشت بر در تو و من ز شرم روی تو گفتم که پاسبان نگذاشت

5 خیال هیچ غمی هرگزم بدل نگذشت که روزگار همان غم مرا به جان نگذاشت

6 ز آشیانه نیارم بکنج دام تو یاد که ذوق او بدلم شوق آشیان نگذاشت

7 زرشک دوستی اش آسمان دو کس با هم به عهد آن مه بی مهر مهربان نگذاشت

8 به پیش تیر کمان ابرویی (سحاب) دلم نشانه ایست که تیرم از آن نشان نگذاشت