دل عاشق به جان فرو ناید از خاقانی شروانی غزل 126

1 دل عاشق به جان فرو ناید همتش بر جهان فرو ناید

2 خاکیی را که یافت پایهٔ عشق سر به هفت آسمان فرو ناید

3 ور دهد تاج عقل با دو کلاه سر عاشق بدان فرو ناید

4 عشق اگر چند مرغ صحرائی است جز به صحرای جان فرو ناید

5 سالها شد که مرغ در سفر است که به هیچ آشیان فرو ناید

6 حلقهٔ کاروان عشق آنجاست که خرد در میان فرو ناید

7 عاقبت نیز جز به صد فرسنگ ز آن سوی کاروان فرو ناید

8 تو ندانی که چیست لذت عشق تا به تو ناگهان فرو ناید

9 عشق خاص کس است خاقانی به شما ناکسان فرو ناید

10 عشق داند که قحط سال کسی است زان به کس میهمان فرو ناید