مال دنیا بآخرت نرود از سیف فرغانی قصیده-قطعه 125

1 روزی آن روی چو خورشید و بر و خال چو شب دیدم و عشق مرا با تو همین بود سبب

2 زین پس از پیش تو کوته نکنم دست نیاز زین پس از کوی تو بیرون ننهم پای طلب

1 ای رفته رونق از گل روی تو باغ را نزهت نبوده بی رخ تو باغ و راغ را

2 هر سال شهر را ز رخت در چهار فصل آن زیب و زینت است کزا شکوفه باغ را

1 دل درو بند که دلدارت اوست ره او رو که بره یارت اوست

2 کار اگر بهر دل دوست کنی بی گمان عاقبت کارت اوست

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد