یک لحظه مرا بی رخت آرام از حسین خوارزمی غزل 89

1 یک لحظه مرا بی رخت آرام نباشد دل را بجز از لعل لبت کام نباشد

2 هیهات که من با تو توانم که نشینم چون سوی توام زهره پیغام نباشد

3 در صحبت ما زاهد افسرده نگنجد در مجلس دلسوختگان خام نباشد

4 سرو از چه جهت خوانمت ایسرور خوبان چون سرو سمن ساق و گل اندام نباشد

5 از بهر گرفتاری مرغ دل عشاق حقا که چو زلف سیهت دام نباشد

6 با دام فدای تو دل و جان که بجوئی چون نرگس پر خواب تو با دام نباشد

7 از ظلمت خط تاب جمالت نشود کم نقصان مه از تیرگی شام نباشد

8 هر مرغ دلی کو بپرد از قفس تن جز در خم زلف تواش آرام نباشد

9 آنکو چو حسین از غم عشق تو خرابست او را سر ناموس و غم نام نباشد