1 نگردد رزق خلق افزون بطاعت و نه نقصان پذیرد از معاصی
2 و لیکن طاعت و عصیان دهد بر در آن روزی که یؤخذ بالنواصی
1 خسروا ، چون تو آسمان نارد خدمت و زمانه بگزارد
2 باد را هیبت تو بر بندد کوه را حملهٔ تو بردارد
1 تویی که تیغ ترا شد مسخر آتش و آب فگند هیبت تو زلزله در آتش و آب
2 چه باک از آتش و آبت ؟ که چون خلیل و کلیم ترا شدند مطیع و مسخر آتش و آب