از فیض دل ار گوهر شب تاب نباشی از کلیم غزل 574

1 از فیض دل ار گوهر شب تاب نباشی چون خاک بهر جا که روی باب نباشی

2 ناخوانده مرو بر در کس تا زگرانی بار دل یک شهر چو سیلاب نباشی

3 مگشای زبان به ز خودی را چو به بینی زنهار که شمع شب مهتاب نباشی

4 جائیکه رفیقان چو جرس خواب ندارند باری تو چنان کن که گران خواب نباشی

5 بی لاف توکل ببغل گر ننهی نان آنروز کم از ماهی بی آب نباشی

6 آنجا که توئی خود سبب کلفت خویشی می کوش که در عالم اسباب نباشی

7 آسایش دیوانگی ایدل مده از دست یعنی پی وادیدن احباب نباشی

8 در حلقه زنار فسادی ندهد روی پرهیز که در حلقه اصحاب نباشی

9 زنهار وفا را غرض آلود نسازی در کوی توقع سگ قصاب نباشی

10 حیفست کلیم از تو که بیدجله اشکی یکتا گهری بهر چه شاداب نباشی