نپرسد از من بی کس درین از فضولی بغدادی غزل 409

1 نپرسد از من بی کس درین دیار کسی کسی نیم که ز من گیرد اعتبار کسی

2 بشرط صبر بیوسف چو می رسد یعقوب چرا کند گله از دور روزگار کسی

3 چو هست محنت هجران بقدر مدت عمر چرا بوصل نباشد امیدوار کسی

4 گل مراد بر آرد اگر دهد آبی ز ابر صبر بگلزار انتظار کسی

5 شعاع مهر محبت کمندها دارد نمی رود سوی خوبان باختیار کسی

6 چه غافلی که ترحم نمی کنی یک بار اگر برای تو میرد هزار بار کسی

7 ز سنگها که زدی بر سرم دهد یادم مرا چو لوح نهد بر سر مزار کسی

8 سرود ذوق فضولی ز کس نمی شنوم مگر نماند ز رندان باده خوار کسی