1 دونان که در تلاش گهر دست شسته‌اند چون سگ به‌ استخوان چقدر دست شسته‌اند

2 بر خوان وهم منتظران بساط حرص نی خشک دیده‌اند و نه تر، دست شسته‌اند

3 جمعی به ذلتی‌که برند ازکباب دل از خود چو شمع شام و سحر دست شسته‌اند

4 زین مایده حضور حلاوت نصیب‌ کیست سیلی‌خوران به موج خطر دست شسته‌اند

5 هستی نفس‌گداختهٔ نام جرات است بی‌زهره‌ها همه ز جگر دست شسته‌اند

6 در چشمهٔ خیال هم آبی نمانده است از بسکه رفتگان ز اثر دست شسته‌اند

7 سیر چنارکن‌که مقیمان این بهار از حاصل ثمر چقدر دست شسته‌اند

8 دربا تلاطم آیسنه‌، صحرا غبارخیز از عافیت چه خشک و چه تر دست شسته‌اند

9 رفع کدورت دو جهان سودن کفی‌ست آزادان به آب‌گهر دست شسته‌اند

10 هر سبزه ترزبان خروش اناالحناست خوبان درین حدیقه مگر دست شسته‌اند

11 تا لب‌گشوده‌اند به حرف تبسمت شیرین‌لبان ز شیر و شکر دست شسته‌اند

12 بیدل کراست آگهی از خود که چون حباب در تشت واژگونه ز سر دست شسته‌اند