1 دام ره خلقی شده، بندی که تو داری افتاده همه کس، به کمندی که تو داری

2 ای زلف گره گیر، رهایی زتو ما را مشکل شده از حلقه و بندی که تو داری

3 بالای خوش سرو، بر افروخته قامت پست است بر قد بلندی که تو داری

4 نوشین دهنا، با همه شیرینی شکر تلخ است بر لعل چو قندی که تو داری

5 مجمر صفت افروخته دارم همه ی عمر دل از پی خال چو سپندی که تو داری

6 هرگز نبود طبع تو را میل به یاران آه از دل اغیار پسندی که تو داری

7 آزاده دل آنان که اسیرند، همه عمر در بند دل آویز کمندی که تو داری

8 ای عشق جانسوز، زآسایش و راحت خوشتر بود آسیب و گزندی که تو داری

9 دلبستگیت با قد جانانه «محیطا» پیدا است ازین طبع بلندی که تو داری