دلاراما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2709

1 دلاراما چنین زیبا چرایی چنین چست و چنین رعنا چرایی

2 گرفتم من که جانی و جهانی چنین جان و جهان آرا چرایی

3 گرفتم من که الیاسی و خضری چو آب خضر عمرافزا چرایی

4 گرفتم من که دنیایی و دینی چو دنیا مایه سودا چرایی

5 گرفتم گنج قارونی به خوبی چو موسی با ید بیضا چرایی

6 ز رشکت دوست خون دوست ریزد بدین حد شنگ و سرغوغا چرایی

7 چو نور تو گرفت از قاف تا قاف نهان از دیده چون عنقا چرایی

8 ندارد هیچ حلوا طبع صهبا تو هم حلوا و هم صهبا چرایی

9 ز عشق گفت تو با خود بجنگم که پیش چون ویی گویا چرایی