1 می‌کند درس رمی از رنگ و بو تکرار گل با همه بی‌دست‌وپایی نیست پُر بیکار گل

2 غنچه‌ها از جوش دلتنگی‌ گریبان می‌درند ورنه این گلشن ندارد یک تبسم‌وار گل

3 همچو شبنم بایدت حیران به دامن کرد و بس این چمن دارد بقدر دیدهٔ بیدار گل

4 عافیت مفتست اگر در ضبط خود کوشد کسی چون پریشان شد نگردد جمع دیگر بار گل

5 بوی دردی می‌تراود از مزاج نوبهار در غبار رنگ دارد نالهٔ بیمارگل

6 وحشتی می‌باید اسبابی دگر در کار نیست هر قدر زبن باغ دامن چیده‌ای بردارگل

7 طرز روشن مشربان بیگانه از آرایش است شمع را مشکل‌که‌گردد زینت دستارگل

8 اینقدر زخم آشیان ناوک بیداد کیست آرزو چیده‌ست از دل تا لب سوفارگل

9 الفت اسباب منع شوق وحشت مشربی است سد راه بو نمی‌گردد به صد دیوار گل

10 بلبل ما بیخبر بر شعلهٔ آواز سوخت بیدل اینجا داشت از رنگ آتش هموارگل