مکن بر من ستم جانا از کمال‌الدین اسماعیل غزل 104

1 مکن بر من ستم جانا از ین بیش بکارت می نیاید به بیندیش

2 لبت خون می چکاند از دل من نمک خون آورد پیوسته از ریش

3 مرا دل خود ز جور چرخ ریشست تو بیهوده نمک بر ریش مپریش

4 بخون زندگانی تشنه ام زانک که سیر آمد دلم از هستی خویش

5 ازین پس دست ما و دامن صبر ببینم تا چه خواهد آمدن پیش

6 همی یکسان نماند کار گیتی گهی نوشست کار او و گه نیش

7 بصبر احوال دیگر گون شود هم کسی باید که دارد صبر ازین بیش

8 ز تو روزی بکام دل رسم لیک بخون دل بر آید کار درویش