مکن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1034

1 مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار رخ فرخ خود را مپوشان به یکی بار

2 تو دریای الهی همه خلق چو ماهی چو خشک آوری ای دوست بمیرند به ناچار

3 مگو با دل شیدا دگر وعده فردا که بر چرخ رسیدست ز فردای تو زنهار

4 چو در دست تو باشیم ندانیم سر از پای چو سرمست تو باشیم بیفتد سر و دستار

5 عطاهای تو نقدست شکایت نتوان کرد ولیکن گله کردیم برای دل اغیار

6 مرا عشق بپرسید که ای خواجه چه خواهی چه خواهد سر مخمور به غیر در خمار

7 سراسر همه عیبیم بدیدی و خریدی زهی کاله پرعیب زهی لطف خریدار

8 ملوکان همه زربخش تویی خسرو سربخش سر از گور برآورد ز تو مرده پیرار

9 ملالت نفزایید دلم را هوس دوست اگر رهزندم جان ز جان گردم بیزار

10 چو ابر تو ببارید بروید سمن از ریگ چو خورشید تو درتافت بروید گل و گلزار

11 ز سودای خیال تو شدستیم خیالی کی داند چه شویم از تو چو باشد گه دیدار

12 همه شیشه شکستیم کف پای بخستیم حریفان همه مستیم مزن جز ره هموار