مکن تکیه زنهار تا میتوانی از سحاب اصفهانی غزل 308

1 گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت هر جا که دید سر و قدی خوش خرام رفت

2 دانی که داشت توبه ی من تا به کی ثبات چندان که از سبو می گلگون به جام رفت

1 پایان شب هجر تو خواهم پی حاجات هر گه که بر آرم به فلک دست مناجات

2 گفتی که به خواب تو بیایم شب هجران در دیده ی من خواب و شب هجر تو هیهات

1 تا سازم آشنایت نا آشنا نگارا بیگانه کردم از خویش یاران آشنا را

2 با آنکه جز صبا نیست پیکی ز من به کویش خواهم که ره نباشد در کوی او صبا را