مرغ دیدی که بچه از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 20

1 زمانی برق پر خنده، زمانی رعد پر ناله چنان مادر ابر سوک عروس سیزده ساله

2 و گشته زین پرند سبز شاخ بید بنساله چنان چون اشک مهجوران نشسته ژاله بر لاله

1 بود اعور و کوسج و لنگ و پس من نشته برو چون کلاغی بر اعور

1 چرخ فلک هرگز پیدا نکرد چون تو یکی سفلهٔ دون و ژکور

2 خواجه ابوالقاسم از ننگ تو بر نکند سر به قیامت ز گور

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار