مرغ دیدی که بچه زو ببرند؟ از رودکی قصیده-قطعه 20

1 گه در آن کندز بلند نشین گه بدین بوستان چشم گشای

1 به خیره برشمرد سیر خورده گرسنه را چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست

2 چو پوست روبه ببینی به خان واتگران بدان که: تهمت او دنبهٔ به سر کارست

1 از دوست بهر چیز چرا بایدت آزرد؟ کین عیش چنین باشد گه شادی و گه درد

2 گر خوار کند مهتر، خواری نکند عیب چون بازنوازد، شود آن داغ جفا سرد

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار