تهی ز می نتوان یافتن ایاغ از قدسی مشهدی غزل 37

1 تهی ز می نتوان یافتن ایاغ مرا به آفتاب نسب می‌رسد چراغ مرا

2 غم تو گر نکشد دامنم ازین کشور چنان روم که نیابی دگر سراغ مرا

3 به ناز ناخن اهل ملامتم چه نیاز چو گر مخونی غم تازه کرد داغ مرا

4 چو غنچه چند زیم تنگدل ز خاطر جمع؟ نسیم کو که پریشان کند دماغ مرا؟

5 دلم ز باد خزان تازه می‌شود قدسی چه احتیاج نسیم بهار باغ مرا؟