دمیت احترام از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 279

1 مسلم اول شه مردان علی عشق را سرمایه ی ایمان علی

2 از ولای دودمانش زنده ام در جهان مثل گهر تابنده ام

1 نه هر کس از محبت مایه دار است نه با هر کس محبت سازگار است

2 بروید لاله با داغ جگر تاب دل لعل بدخشان بی شرار است

1 من ای دانشوران در پیچ و تابم خرد را فهم این معنی محال است

2 چسان در مشت خاکی تن زند دل که دل دشت غزالان خیال است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران