دَمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 دَمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد به می بفروش دلقِ ما کز این بهتر نمی‌ارزد
2 به کویِ می فروشانش به جامی بر نمی‌گیرند زهی سجادهٔ تقوا که یک ساغر نمی‌ارزد
3 رقیبم سرزنش‌ها کرد کز این باب رُخ برتاب چه افتاد این سر ما را که خاکِ در نمی‌ارزد؟
4 شکوهِ تاجِ سلطانی که بیمِ جان در او دَرج است کلاهی دلکش است اما به تَرکِ سر نمی‌ارزد
5 چه آسان می‌نمود اول غمِ دریا به بوی سود غلط کردم که این طوفان به صد گوهر نمی‌ارزد
6 تو را آن بِهْ که رویِ خود ز مشتاقان بپوشانی که شادیِّ جهانگیری، غمِ لشکر نمی‌ارزد
7 چو حافظ در قناعت کوش و از دنیایِ دون بگذر که یک جو مِنَّتِ دونان دو صد من زر نمی‌ارزد
معنی شعر:
با غصه خوردن برای جهان ناپایدار و عمر زندگی خود را بیهوده تباه مکن. با اتکال به خداوند کریم ترک هوی و هوس و لذایذ زودگذر دنیوی را بکن. قانع باش و صبور. از بی رحمی دنیا نهراس. و برای خودت ارزش قائل بشو. و دست به سوی هر کس و ناکس دراز مکن.