دلا تا چند در آزارم از تو از فایز دوبیتی‌ 98

1 لب و دندان و چشم و زلف و رخسار بر و دوش و قد و بالا و رفتار

2 به جنت حور اگر فایز چنین است بر احوالت به محشر گریه کن زار

1 تو بر من بگذری چون برق رخشان منت چون رعد اندر پی خروشان

2 ز باران سرشک چشم فایز بروید لاله چون فصل بهاران

1 مرا این زندگی از بوی یار است وگرنه جان بدین پیکر چه کارست؟

2 کنون که هست فایز زنده ز آنست دو چشم و دل به راه انتظار است