دلدار چو مغز است و جهان جمله چو پوست از سبزواری رباعی 4

1 شهنشهی طلبی باش چاکر فقرا گدای خاک نشینی شو از در فقرا

2 گر آرزوست ترا فیض جام جم بردن بکش بمیکده دردی ز ساغر فقرا

1 گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار ساقی تفقدی کن و جامی ز می بیار

2 در کشتزار حسن رخش سبزه میدمد رخش نظر بر آن بتفرج بسبزه زار

1 بشکست بسنگ کین پر ما نامد پی رحم بر سر ما

2 برتارک اختران نهم گام آید چو خجسته اختر ما