دی دوست به بزم باده ام خواند از غالب دهلوی رباعی 62

1 مدام محرم صهبا بود پیاله ما به گرد مهر تنیده ست خط هاله ما

2 زهی ز گرمی خویت نفس گرانمایه گداز ناله ما آبیار ناله ما

1 غبار طرف مزارم به پیچ و تابی هست هنوز در رگ اندیشه اضطرابی هست

2 به بانگ صور سر از خاک برنمی دارم هنوز در نظرم چشم نیم خوابی هست

1 ای روی تو به جلوه درآورده رنگ را نقش تو تازه کرد بساط فرنگ را

2 از ناله خیزی دل سخت تو در تبم در عطسه شرر مفگن مغز سنگ را