1 عزیز کرد مرا در محل عز و قبول ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول

2 چنان شنید زمن شعر، کاحمد مختار شنید وحی ز روح‌الامین به وقت نزول

3 چو در ستایش او لفظ من مکرر شد لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول

4 کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن بود ز خاطر او نفع را فروع و اصول

5 ایا ستوده‌کریمی که فضل‌گویان را ز شکر مکرمت توست فصل‌ها ز فصول

6 کمال فضل تو داری و من به مجلس تو چو فضل خویش نمایم بود کمال فضول

7 اگر هزار زبانم بود به جای یکی ستایش تو یکی از هزار کیف اقول

8 چو کرد طبع لطیفت قبول شعر مرا سزد که رای شریفت دهد نشان قبول

9 تو بشت آل بتولی و هست نایب من به مجلس تو خداوند شمع آل بتول