1 طلوع باده ز شام و سحر دریغ مدار ز خاک جرعه خود چون قمر دریغ مدار

2 اگر به گنج سر بیل باغبان آید بگو که آب زر از جام زر دریغ مدار

3 حیات تلخ بده عیش خوشگوار بگیر چو عشق تیغ کشد جان و سر دریغ مدار

4 به شکر آن که حدیثی چو انگبین داری ز سایلان ترش رو شکر دریغ مدار

5 تو را به بینش کوتاه خویش نتوان دید مگر تو را به تو بینم نظر دریغ مدار

6 درون جانی و در پرده ای ز مردم چشم جمال اگر ننمایی خبر دریغ مدار

7 همیشه چشم به احسان آشنا دارد ز خاک کشته غربت گذر دریغ مدار

8 جراحت دل شوریده خشک می گردد از آن دو زلف سیه مشک تر دریغ مدار

9 بیان شوق «نظیری » دراز انشایی است بیاض چهره ز خون جگر دریغ مدار