سحرگاه از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 10

1 چو سلطان مظفر از این تیره خاک به گلزار مینو شدش جان پاک

2 جهان را به پور جهانبان سپرد به جز نیک نامی ز گیتی نبرد

1 بت من چه این داستان می سرود ببحر تقارب تقرب نمود

2 فعولن فعولن فعولن فعول چه خوش باشد این سنجه با چنگ و رود

1 ای طرازنده اساس خرد که خرد رنگ هستی از تو برد

2 جامه دلکشت کلید ادب بسته بر درگهت امید ادب

1 ببر خواند شهزاده دانا دبیر بدو گفت کی شخص روشن ضمیر

2 یکی چامه بنویس چون روی حور که باشد در او از تف نار نور

1 روز ماه پارسی باشد نخستین اورمزد بهمن و اردیبهشت آنگاه شهریور بود

2 باز اسپندار مذ خرداد امرداد آمده هفتمین دی بادر است و هشتمین آذر بود