درویش که حلقهٔ دری زد از سعدی شیرازی رباعی 861

1 صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست

2 مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست

1 من همان روز که آن خال بدیدم گفتم بیم آن است بدین دانه که در دام افتم

2 هرگز آشفته رویی نشدم یا مویی مگر اکنون که به روی تو چو موی آشفتم

1 بسی صورت بگردیدست عالم وزین صورت بگردد عاقبت هم

2 عمارت با سرای دیگر انداز که دنیا را اساسی نیست محکم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم