چراغیست از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 4

1 چراغیست مر تیره شب را بسیج به بد تاتوانی تو هرگز مپیچ

2 چو سی روز گردش بپیمایدا دو روز و دو شب روی ننمایدا

3 پدید آید آنگاه باریک و زرد چو پشت کسی کو بود سال خورد

4 چو بیننده دیدارش از دور دید هم اندر زمان زو شود ناپدید

5 دگر شب نمایش کند بیشتر تو را روشنایی دهد بیشتر

6 به دو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد که بود از نخست

7 بود هر شبانگاه، تاریک تر به خورشید تابنده، نزدیک تر

8 بدین سان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدین یک نهاد